عین آدمهای دگم افتادیم به جان همه کسانی که می گفتند موشک بوده پدافند خودی بوده.حتی افتادیم به قضاوت کردن کسانی که می گفتند
حالا از شرم نمی دانیم توی کدام دریا خودمان را غرق کنیم. خوب شد حقیقت بر ملا شد. تا حساب دستمان بیاید که مدرنیسم یعنی چه
اولش می گفتیم خیلی چیز خوبی است همه تجهیزات دفاعی را داشتن! حالا می بینیم چه خطرناک است. همه را حواله می دهیم به خطای انسانی و این چیزی نیست که هرگز از دامن هیچ کداممان دور باشد. خطای انسانی را می گویم کشته های کرمان هم خطای انسانی بود .نه؟.
این که دستمان به خون خودمان آلوده شد آیا دلیلی بر این نیست که خون قاسم را هم خودمان ریخته ایم؟
آیا این خون قاسم نیست که این طور فاش دامنمان را می گیرد؟
ای کاش مادرم مرا نزائیده بود
ای کاش توی موشک باران صدام سقط شده بودم
ای کاش فرصتی بود تا بیابانگردی می کردم تا دم مرگ
تمدن بر ما حرام باد
بر ما نوشته باد تیه در زمین
.بچه ها می گویند: ایشالا بچه هاشون جلوی چشماشون تیکه تیکه شن!
بدنم شل شده .شرم دارد خفه می کند
که گنده بازی در آوردیم هان؟
قاسم از جنس ما نبود! از جنس دنیای مدرن نبود! ما خودمان او را شهید کردیم و به خونخواهی اش آهن قراضه هایی را به خرج ملت شریف شخم زدیم و از ترس این که همه این مذاکرات زیر جلکی غلط باشد خودمان خودمان را زدیم.
درباره این سایت